10 grudnia w Bahrajnie, muzułmańskim kraju w Zatoce Perskiej, odbędzie się poświęcenie nowej katedry – Katedry Matki Bożej Arabskiej, przez Kardynała Luisa Antonio Tagle, prefekta watykańskiej Kongregacji Ewangelizacji Narodów.

Katedra jest zbudowana w kształcie arki, która może pomieścić 2300 osób. Będzie to finał przygotowań, które rozpoczęły się 11 lutego 2013 r., w uroczystość Matki Bożej z Lourdes, kiedy zapadła decyzja o budowie katedry.

Centralnym punktem katedry będzie figura Matki Bożej Arabskiej. Tytuł Matki Bożej Arabskiej został zatwierdzony w 1948 roku. Mała kaplica w Ahmadi w Kuwejcie została poświęcona na Jej cześć 8 grudnia tego roku. W 1957 r. Pius XII wydał dekret ogłaszający Matkę Bożą Arabską główną patronką terytorium i Wikariatu Apostolskiego Kuwejtu. W 2011 roku Watykan oficjalnie ogłosił Matkę Boską Arabską patronką wikariatów Kuwejtu i Arabii.

Źródło: CNA.

W dniu 8 grudnia br. kończy się rok św. Józefa w Kościele katolickim. Z tej okazji płoccy wierni Mszy św. trydenckiej złożą osobisty akt ofiarowania się św. Józefowi. Akt będzie poprzedzony nowenną w dniach 29.11-07.12.

Nowennę wraz z aktem ofiarowania się św. Józefowi można pobrać tu.

Kilka dni temu Ojciec Święty przed modlitwą Anioł Pański podzielił się historią, jaką widział, a która wydarzyła się 15 lat temu w Sanktuarium Matki Bożej w Luján w Argentynie.

„Przychodzi mi na myśl pewna historia – którą widziałem – o pewnym ojcu, któremu lekarze powiedzieli, że jego dziewięcioletnia córka nie przeżyje nocy; była w szpitalu. I on wtedy wsiadł do autobusu i udał się 60 km do sanktuarium maryjnego. Było oczywiście zamknięte i on trzymając się kraty, spędził całą noc modląc się do Boga: «Panie ocal ją. Panie, daruj jej życie». Modlił się do Matki Bożej, całą noc wołając do Boga, wołając z głębi serca. Następnie rano, kiedy wrócił do szpitala, znalazł żonę płaczącą. I pomyślał sobie: «córka umarła». A żona mówi do niego: «to jest niezrozumiałe, nie można tego pojąć. Lekarze mówią, że stała się rzecz dziwna, wydaje się, że została uzdrowiona». To wołanie tego człowieka, który prosił o wszystko, zostało wysłuchane przez Pana, który dał mu wszystko. To nie jest jakaś historyjka: widziałem to w innej diecezji. Czy mamy taką odwagę podczas modlitwy?“

Pewien argentyński ksiądz opowiedział Radiu Watykańskiemu o szczegółach tego, co wydarzyło się tamtej letniej nocy. Przebywał akurat u swojej rodziny w Luján. Kiedy przechodził przez plac przed sanktuarium zobaczył młodego człowieka, który trzymał się kraty bramy wejściowej i miał w ręku wiązankę róż. Było to około północy. Ułatwił mu wejście do środka bazyliki. Tam pozostawił róże, ukląkł w prezbiterium i modlił się. Kapłan, świadek wydarzenia towarzyszył mu modląc się na różańcu w intencji jego córki. W następną sobotę ten sam mężczyzna podszedł do księdza z dziewczynką w wieku 8-9 lat. Przypomniał wydarzenie sprzed kilku dni. Powiedział, że kiedy o północy modlił się za swoją córkę, ona wstała, usiadła i poprosiła o jedzenie. W tej relacji nie ma imion ani nazwisk, ale są fakty. Ksiądz postanowił zachować anonimowość i nigdy później nie odezwał się do rodziny, która została pobłogosławiona uzdrowieniem córki. Zaznaczył również, że w sanktuarium w Luján cuda udzielane za pośrednictwem Maryi były jakby przechodzeniem z jednej strony Ewangelii na drugą. Nigdy nie brał danych od osób doświadczających cudów, jedynie dziękował i chwalił Boga.

Źródło: vaticannews.va

Figurka Matki Bożej z Luján została przywieziona do Polski przez kard. J. Glempa w latach 80′ ubiegłego wieku, jest umieszczona w parafii Ofiarowania Pańskiego w Warszawie (Ursynów), a niedawno została ukoronowana przez kard. K. Nycza.

Matka Boża na Kolumnie (oficjalnie w języku hiszpańskim Nuestra Señora del Pilar de Zaragoza) jest uznawana za pierwsze objawienie maryjne w historii Chrześcijaństwa i za jedyne, które wydarzyło się jeszcze za życia Matki Boskiej.

Chociaż była to bilokacja Matki Bożej, ponieważ mieszkała z Janem Apostołem w Jerozolimie, jest uważana za objawienie przez tradycję Kościoła.

Historia jest wyjątkowa i ciekawa. Ok. 40 r n.e. Maryja odwiedziła Apostoła Św. Jakuba gdy on modlił się pewnej nocy na brzegu rzeki Ebro w Saragossie.

Brat św. Jana Ewangelisty, podróżował z wielkimi trudnościami do rzymskiej Hispania (dzisiejsza Hiszpania), aby ewangelizować miejscowe plemiona. Nie tylko zmagał się z wielkimi trudnościami, ale także widział bardzo mało apostolskich owoców nawrócenia. Tradycja mówi, że kiedy był już u progu zniechęcenia, Matka Boża ukazała się mu w towarzystwie tysięcy aniołów.

Maryja stanęła na marmurowej kolumnie i dała Św. Jakubowi swoją podobiznę, prosząc o wybudowanie kaplicy ku Jej czci. Św. Jakub zgodził się na to. Do niewielkiej kaplicy dodane zostało wielkie sanktuarium nazywane Matki Bożej na Kolumnie. Przez lata pocałunki pielgrzymów wyżłobiły otwór w cokole, tak duży, że zmieścić się w nim może głowa człowieka.

Dla upamiętnienie ukazania się Naszej Pani, w r. 1642, ludność Saragossy poprzysięgła zawsze czcić Maryję jako patronkę Saragossy.

Drewniana statua jest stosunkowo prostym wizerunkiem o wysokości 15 cali, stojącym na filarze jaspisu o wysokości 5,9 stopy. Lecz korona zdobiąca jej głowę to arcydzieło. Została wykonana w 44 dni przez 33 robotników. Korona przypominająca słońce jest wykonana z 2836 diamentów oszlifowanych trójkątnie, 2725 róż, 145 pereł, 74 szmaragdów, 62 rubinów i 46 szafirów. Korona Dzieciątka Jezus ma identyczny kształt, choć mniejszy rozmiar.

Nuestra Señora del Pilar jest nie tylko patronką Hiszpanii, ale także wszystkich ludów latynoskich, ponieważ 12 października 1492 r., Krzysztof Kolumb przybył na ziemię amerykańską i odbyła się pierwsza w Ameryce Msza św.

Źródło: na podstawie Alejandro Bermudez (CNA) oraz opracowania “Niewiasta z Orbity”, archiwum własne.

Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polskia Abp Stanisław Gądecki dokonał aktu Zawierzenia św. Józefowi Narodu i Kościoła w Polsce. Miało to miejsce przed cudownym obrazem św. Józefa w Sanktuarium św. Józefa w Kaliszu.

Konstanty Maria Żukiewicz, OP

„Postanowili dnia tego, bez pamiątki, nie pomijać” (2 Mach.).

Znacie wszyscy obraz Matki Boskiej Różańcowej. Z obłoków, zstępuje Najśw. Panna i klęczącemu u stóp Swoich św. Dominikowi podaje Różaniec. Szczęśliwy — powiecie — Święty, obym to ja mógł choć raz w życiu i to z oddali zobaczyć Bogarodzicę, już życie moje, nawet wśród cierpień byłoby znośniejsze, a cóż dopiero, nie śmiem tego pomyśleć, — nie otrzymać Różańca, ale choćby go dotknąć ?…

Uspokój się mój bracie, co Matka Boska uczyniła dla św. Dominika, to czyni i dla ciebie i dla nas wszystkich. Różaniec, który Mu podała nie był tylko dla niego samego, bo go miał głosić ludziom i im go podawać.

Malarz jeden namalował obraz, któremu dał tytuł „Święto Róż”. Przedstawił św. Dominika już po otrzymaniu Różańca. Idzie on w świat, który roztacza się przed wzrokiem Świętego, jako zbiór wielkości i nędzy. Widzisz tam papieża, królów, biskupów, rycerzy i magnatów, ale zabiega ci drogę i bieda wszelaka, w kalekach, smutnych i nędzarzach, są tam mężczyźni i niewiasty, księżne i żebraczki.

Dominik idzie ku nim, w szatach zakonnych i w szkaplerzu, ma pełno róż, nie zatrzymuje ich dla siebie, ale rozrzuca między tę niepoliczoną wprost rzeszę. To, co Święty czynił w swoim czasie, w wieku XIII, to uczniowie jego, czynili i czynią wciąż w wiekach następnych. Powtarzają za apostołami: „złota i srebra nie mamy”, ale co mamy, to wam dajemy, mamy bowiem dziedzictwo powierzone od Matki Boskiej i św. Dominika, wielki skarb, skarb Różańca, posłannictwo nasze, to rozdawanie wiernym Różańca.

To posłannictwo, szczególnie jasno przejawia się teraz, w tych dniach. Najświętsza Panna, wezwana modlitwą naszego Arcypasterza, prośbami kapłanów, wołaniem swoich czcicieli, przychodzi jak ongiś za czasów św. Dominika i nam niegodnym sługom Swoim podaje Różańce; „rozrzucajcie je — zda się nam mówić — między lud biedny a pobożny, na pamiątkę tych pięknych dni, które przeżyjecie, weźcie ode mnie Różaniec, a on wam przyniesie szczęście doczesne i zbawienie wieczne!”

O mów, mów do nas tak Matko, bo czegóż więcej spragnione jest serce nasze, jak szczęścia?

Odpowie nam na to, wielki czciciel Matki Boskiej, św. Piotr Damian: „Jeśli chcesz, aby ci w życiu było znośnie, bądź z Matką Boską”.

Źródło: K.M. Żuiewicz (1936). Różaniec najdoskonalszym nabożeństwem do Matki Boskiej. Lwów.

Do pobrania [format: pdf, post 1939 ante 1945]

W dniu 8 września br. w sanktuarium Matki Bożej Brzemiennej Królowej Mazowsza i Kujaw w Skępem miały miejsce uroczystości odpustowe, którym przewodniczył abp Marek Jędraszewski.

W czasie homilii abp Marek Jędraszewski zaznaczył, że od początku Kościół widział w Maryi „Boży dar”. To z tego przekonania wyrosło m.in. dzisiejsze święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. 

Matka Boża – jako Boży dar – nawiedzała też mieszkańców Skępego i okolic. Ku Jej czci wybudowali kaplicę, w której umieszczono gotycką figurkę przywiezioną z Poznania przez Katarzynę Kościelecką. Było to wotum dziękczynne za uzdrowienie nóg. – Przemawiała swoim przesłaniem i swoją wymową do ludzi, którzy wpatrywali się w Jej oblicze – mówił metropolita krakowski, podkreślając godność matki i niezwykłe powołanie, jakim kobieta zostaje obdarzona w momencie poczęcia nowego życia. – Ono w niej jest. Cudownie, jeśli jej łono przyjmuje kształt serca, to znaczy, kiedy to dziecko może już czuć, że od samego początku jest upragnione i kochane – mówił arcybiskup. – [Pan Jezus] był całkowicie od Niej zależny – mówił i dodał, że mimo całej zależności od Maryi Jezus mógł czuć się pełen bezpieczeństwa. – Każda kobieta, która jest świadoma tego, że Bóg jest nad nią, Stwórca wszelkiego życia, będzie dla swojego dziecka największym gwarantem bezpieczeństwa i będzie z największą miłością i zatroskaniem otaczała to, co jest i co rozwija się pod jej sercem – podkreślał arcybiskup wskazując, że rodzice też powinni mieć świadomość zależności swojego istnienia od Boga. 

Każdego roku 8 września do Skępego docierają liczne grupy pielgrzymów z okolicznych miejscowości. Wierni przybywają do Sanktuarium nie tylko pieszo, ale również na rowerach. Z Płocka wyruszyła pielgrzymka rowerowa licząca 22 osoby. Czciciele Maryi dotarli także z Sierpca, Rypina i Proboszczewic.

Źródło: https://diecezja.pl/aktualnosci/abp-marek-jedraszewski-w-skepem-uczyc-sie-milosci-od-maryi/

Fot. JR

W dniu 14 sierpnia 1941 r., w wieku 47 lat odszedł do ukochanej swojej Matki – i Matki Bożej – Jej wielki czciciel i rycerz, dobrowolnie oddając swoje życie za ratowanie dusz w obozie koncentracyjnym w Auschwitz.

W wielu parafiach pod wezwaniem św. Maksymiliana odbywają się dzisiaj z tego tytułu uroczystości. W niektórych połączone są one z odpustem, np. w parafii pw św. Maksymiliana Kolbe w Częstochowie.

Niech św. o. Maksymilian wyprasza dzieciom Maryi prawdziwe oddanie Niepokalanej, urzeczywistniane w każdym momencie życia, bez względu na wszelkie trudności i przeszkody, ponad wszelkimi ludzkimi podziałami, stronnictwami, konfliktami. Maryja!