Pierwszy polski przekład dzieła o. Reginalda Garrigou-Lagrange. W niniejszej książce wyjaśnione zostały główne zagadnienia dotyczące Matki Bożej w odniesieniu do naszego życia wewnętrznego. Autor pomaga czytelnikowi poznawać wspaniałość i wielkość Maryi, przybliżając niezmienne nauczanie Kościoła katolickiego. Tłumaczy także na czym polega prawdziwy postęp duchowy.

Autor: O. Reginald Garrigou-Lagrange O.P.

Imprimatur:
Kuria Metropolitalna Warszawska, 21 czerwca 2021.
† Rafał Markowski
Bp Pomocniczy Archidiecezji Warszawskiej, Wikariusz Generalny
ks. dr Janusz Bodzon, Kanclerz

Réginald Garrigou-Lagrange (1877-1964) jest nazywany wykładowcą św. Tomasza. Dominikanin, był profesorem dogmatyki i teologii duchowości na Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza w Rzymie (Angelicum) przez 50 lat, do r. 1959.

Był zaufanym doradcą papieży: Benedykta XV (1914-1922), Piusa XI (1922-1939) i Piusa XII (1939- 1958), a także doradcą ds Świętego Oficjum za pontyfikatu Piusa XII.

Jako student Sorbony przekonał się, że nowożytni filozofowie nie oferują metod służących poznawaniu rzeczywistości. Właściwą do tego celu metodę znalazł u Arystotelesa. Podobnie jak Doktor Anielski – św. Tomasz z Akwinu – posługiwał się nią w swojej pracy badawczej. Napisał ponad 500 prac naukowych.

Wydawnictwo Matris

Ta ilustrowana, obszerna książka w piękny i wyjątkowy sposób prezentująca naszą Niebieską Matkę jest dla każdego, a przede wszystkim dla dzieci i młodzieży.

Dostępna w wydawnictwie Matris.

W książce jest opisane życie Matki Bożej. Nie jest to jednak zwyczajna biografia. Jest w niej mowa o trojakim życiu, najpierw o życiu w Bogu przedwiecznym, „Na początku dróg Bożych“, i w Starym Testamencie w wierze i oczekiwaniu pobożnych Izraelitów; następnie o życiu ziemskim od chwili poczęcia do błogosławionego zaśnięcia. Wreszcie o życiu, które po Swym zaśnięciu na dobre rozpoczęła i teraz w niewysłowionej szczęśliwości prowadzi w macierzyńskiej miłości ku wszystkim odkupionym Syna Swojego.

Autor: O. Franz Seraph Hattler S.J.

Rok wydania: 2021
Stron: 328

W wydaniu wprowadzono poprawki redakcyjne, a także konieczne uwspółcześnienia w zakresie ortografii, pisowni łącznej i rozłącznej, pisowni wielką i małą literą, oraz wyrażeń już nie używanych.

Różańce wykonane ręcznie z trwałych materiałów, w formie spełniającej warunki potrzebne do otrzymania odpustów (cf. W. G. Most, Maryja Współodkupicielka, s. 252: „…należy zachować ostrożność i nie akceptować jakichkolwiek modyfikacji w tradycyjnej formie różańca, aby nie przeszkodzić sobie w zdobywaniu tak wielu cennych odpustów”.). Są to różańce sznurkowe o drewnianych paciorkach, w kolorach niebieskim i jasne drewno. Łącznikiem jest Cudowny Medalik. Krzyż przy różańcu zawiera medalik św. Benedykta.

Cudowny Medalik Niepokalana objawiła 27 listopada 1830 r. w Paryżu św. Katarzynie Labouré. Maryja powiedziała do niej: „Postaraj się o wybicie medalika na ten wzór. Wszystkie osoby, które będą go nosić na szyi, otrzymają wielkie łaski”. Przez pośrednictwo Niepokalanej i Jej medalik doszło na świecie do wielu niesłychanych nawróceń oraz niewytłumaczalnych uzdrowień. Ze względu na ogrom dowodów wstawiennictwa Maryi ludzie nazwali go „cudownym”. Najgłośniejszym niezwykłym wydarzeniem związanym z Cudownym Medalikiem, było nawrócenie Alfonsa Ratisbonne’a w 1841 r. Przyjąwszy medalik od przyjaciela, nawrócił się on po wizji Niepokalanej w kościele San Andrea della Fratte w Rzymie. Święty Maksymilian Maria Kolbe zakładając 16 października 1917 r. Rycerstwo Niepokalanej, jako szczególny znak tego stowarzyszenia obrał Cudowny Medalik. Nazywał go „kulką Niepokalanej” przeciwko szatanowi. Propagował go zarówno wśród katolików jak i niewierzących, ufając, że Niepokalana wyprosi każdemu łaskę nawrócenia.

Krzyż św. Benedykta

„Historia jego powstania sięga XI w. i związana jest z cudownym uzdrowieniem, jakiego doznał młody człowiek ukąszony przez węża. Żadne leki nie odniosły skutku i chory był już w agonii. Wtedy we śnie ujrzał starca, w którym rozpoznał św. Benedykta. Święty dotknął jego rany krzyżem, który trzymał w ręce, i choroba znikła bez śladu. Wkrótce człowiek ten został mnichem, a niedługo potem wstąpił na tron papieski jako Leon IX. W XII w. w Bawarii kilka kobiet zostało uwięzionych za zajmowanie się czarami w celu szkodzenia mieszkańcom Nattrembergii. Podczas procesu powiedziały, że ich magiczne działania przeciw klasztorowi Metten były zupełnie bezskuteczne, gdyż na murach klasztoru mnisi umieścili medal św. Benedykta. W wyniku ich procesu wzrósł więc kult medalika, na którym przedstawiony jest św. Benedykt z krzyżem w ręce. Medalik stał się bardzo popularny w wieku XVII. Święty Wincenty a Paulo, założyciel sióstr miłosierdzia, polecił, by zakonnice nosiły go przy swoich różańcach. Niestety medal wykorzystywano także do zabobonnych praktyk. Umieszczano go w stajniach, by odwrócić uroki, zakopywano pod progami domów dla zapewnienia pomyślności mieszkańcom. Dopiero opat Legnickiego Pola, o. Benno Loebl, podjął starania o zatwierdzenie medalika przez papieża. Benedykt XIV wydał stosowny dokument w 1742 roku. Znana jest również wielowiekowa praktyka wkładania medalionu do grobów. Wiąże się to z czcią, jaką otaczano św. Benedykta, modląc się do niego jako do patrona dobrej śmierci” (za: http://benedyktyni.pl „Medalik św. Benedykta”).

Producent: Fortissime

Szczegóły: Różańce

Edward Thomas Leen CSSp (1885-1944) – irlandzki zakonnik Zgromadzenia Ducha Świętego pod opieką Niepokalanego Serca Maryi Panny (duchacze), wychowawca, wykładowca akademicki, kierownik duchowy i pisarz. Wykształcenie odebrał w Rockwell College w Cashel, profesję złożył w Chevilly we Francji w 1909 r. W 1912 r. ukończył studia filozoficzne na University College w Dublinie, a następnie uzyskał doktorat z teologii summa cum laude na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie oraz zdobył złoty medal Piusa X za wybitne osiągnięcia w dziedzinie teologii dogmatycznej. Po dwóch latach pracy jako misjonarz w Nigerii wrócił do Dublina, gdzie został dziekanem studiów, a następnie rektorem Blackrock College. Odegrał istotną rolę przy zakładaniu Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Różańca Świętego (1924 r.). Od 1930 r. pracował jako wykładowca w Wyższym Seminarium Duchownym ojców duchaczy w Irlandii; w 1939 r. został jego rektorem. W 1935 r. zaczął zyskiwać popularność jako pisarz książek z dziedziny duchowości.
W dziele Wzrost duszy poprzez modlitwę myślną o. Leen tłumaczy w prosty i przystępny sposób, czym jest modlitwa myślna i na czym polega jej praktyka. Analizuje trudności, jakie pojawiają się na każdym z jej etapów i przedstawia sposoby ich przezwyciężania. Całość opiera się na solidnej doktrynie Kościoła katolickiego oraz na filozofii i psychologii tomistycznej. Autor często odwołuje się do mistrzów życia duchowego, takich jak św. Jan od Krzyża, św. Teresa z Avilii, św. Katarzyna ze Sieny, a także Kolumba Marmion OSB oraz Franciszek Libermann CSSp. Tematykę poruszoną w niniejszym dziele autor kontynuował w kolejnych książkach, m. in.: In the Likeness of Christ (1936, dosł. ‘na podobieństwo Chrystusa’), Why the Cross? (1938, dosł. ‘dlaczego Krzyż?’). Seria jego wykładów maryjnych została zebrana w książce Our Blessed Mother (1946, dosł. ‘nasza Matka Najświętsza’). Jego refleksja na temat edukacji chrześcijańskiej znalazła swój wyraz w traktacie What is education? (1943, dosł. ‘czym jest edukacja?’).

Wydawnictwo Cor Eorum

Szczegóły: https://coreorum.pl/produkt/edwar-leen-cssp-wzrost-duszy-poprzez-modlitwe-myslna/

Autor śledząc wydarzenia z życia Maryi i Józefa, w jednej książce wydobywa i ukazuje Najświętszą Pannę w Jej relacji do Syna – Boga, w drugiej Św. Józefa – “Cień Ojca niebieskiego” –  w jego relacji do Chrystusa i Maryi, a także wyjaśnia jego rolę względem Kościoła Świętego oraz każdego żyjącego w nim wiernego. Książki o. Meschlera pokazują jak w praktyce korzystać z przewodnictwa Maryi i Józefa na drogach życia wewnętrznego oraz w działalności zewnętrznej. Poznawanie Maryi i Józefa przez jego dzieła stanowi prawdziwą szkołę codziennego życia zgodnie z planem Bożej Opatrzności.

O. Maurycy Meschler SJ, jezuita, pisarz duchowy pochodzący ze Szwajcarii, wstąpił do Towarzystwa Jezusowego w wieku 20 lat i po święceniach obejmował różne stanowiska: mistrza nowicjuszy, prowincjała, asystenta generała, kierownika duchowego i pisarza. Jego nauka duchowa, choć zakorzeniona w objawieniu i rozwijana zgodnie z solidnymi zasadami teologicznymi, była także owocem osobistego doświadczenia, wnikliwej obserwacji i długotrwałej refleksji podczas wielu lat życia zakonnego. Jego sposób prezentacji jest klarowny, analityczny i systematyczny, a jednocześnie pełen uroku i bogactwa opisu.

Zwracał uwagę na wagę liturgii. Wyprzedził o 50 lat encykliki Mediator Dei i Mystici Corporis. Autor wielu publikacji Maryjnych – pisał artykuły do czasopisma Sztandar Maryi (Fahne Mariens). Pierwszą jego publikacją była Nowenna do Matki Boskiej z Lourdes, a ostatnią książka Najświętsza Maryja Panna.

Nowe wydania dwóch jego książek – Św. Józef (1913) oraz Najświętsza Maryja Panna (1933) dostępne są w wydawnictwie Matris.

Książka wprowadza czytelnika w wewnętrzne usposobienie Maryi i Jej Syna, pomaga poznać i docenić szczególnie Ich pokorę, łagodność, cierpliwość, miłość do nas. Pomaga się do Nich zbliżać i upodabniać, oraz wieść swoje codzienne życie w realnej z Nimi zażyłości.

“Ta zachwycająca książka [jezuity o. Louisa Perroy] opowiada historię życia Matki Bożej w formie prostej narracji, opartej głównie na Ewangeliach i tradycji, a wspartej głęboką wiedzą uczonego autora o warunkach życia w Palestynie za czasów, kiedy Ona w niej żyła. Prostota i bezpośredniość opisu utrzymane są w najlepszym stylu francuskich metod biograficznych, czego efektem jest przepiękna książka, stanowiąca pożyteczną pomoc w nabożeństwie do Matki Bożej.

Autor wydobywa i wyjaśnia pokorę Matki Bożej. Pokora nie jest zwyczajnym uniżeniem samego siebie, albo też poczuciem niższości; jest to raczej właściwe poznanie siebie w świetle relacji do Boga, będąc Jego stworzeniem. „Oto ja służebnica Pańska”.

Życie Maryi w ukryciu jest tajemnicą, zwłaszcza w czasach, kiedy promuje się samego siebie i pokazuje na zewnątrz, kiedy domaga się szacunku z tytułu wysokiego statusu, a nie osobistej wartości.

Ukrycie i cichość życia Maryi jest tutaj główną nutą, która rozbrzmiewa w przedmowie i powtarza się jak refren w całej książce.
(…)
Jedną z tajemnic Jej życia jest niezrównane cierpienie towarzyszące Jej nieskalanej niewinności. Cierpienie trwające całe życie, przechodzące ludzkie pojmowanie, wprawia ludzki rozum w zakłopotanie, a w Niej nigdy nie wywołało szmeru ani wątpliwości.
Roztropna w swej pokorze, zdawała sobie sprawę, że należy do Boga; jako Jego stworzenie zdawała sobie sprawę z tego, że ma obowiązek posłuszeństwa każdemu Boskiemu życzeniu.

Autor zwraca również uwagę na tajemnicę zapowiadania, uprzedzania przez Maryję czynów Jej Syna. Jej „Oto służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa Twego” zapowiadało Jego „Nie moja, ale Twoja wola niech się stanie”. Pozdrowienie Elżbiety, które uświęciło Jana Chrzciciela, rozpoczęło apostolskie dzieło Chrystusa i Jego Kościoła. Przepowiedziany przez Symeona miecz boleści, który przeszyje Jej serce, poprzedził włócznię, która miała przebić serce Jej Syna na krzyżu. Ciche słowa Maryi: „Wina nie mają”, otworzyły drogę pierwszemu cudowi Jej Syna.

To studium cudownego życia Maryi i jego tajemnic zadowoli czytelnika, który poszukuje stałego pokarmu dla swojej duszy. Piękno formy, w jaką ubrał je autor, dodaje mu uroku poprzez właściwe przedstawienie najpiękniejszego stworzenia w prostym, wdzięcznym stylu.”

Źródło: Recenzja książki w The Irish Monthly, Vol. 63, No. 748 (Oct., 1935), pp. 689-690. [R. McD.]

Wydawnictwo: Matris

W książce Najświętsza Panna o. Rene Marie de La Broise wprowadza czytelnika w tajemnice z życia Matki Bożej. Autor omawia w sposób rzetelny, prosty i przystępny powierzoną Maryi misję, jak też i związane z nią Jej przywileje oraz zadania. Wyjaśnia także rolę Maryi jako Współodkupicielki rodzaju ludzkiego oraz Pośredniczki wszystkich Łask.

Wśród licznych i różnorodnych ról Najświętszej Panny, które się myśli chrześcijańskiej powoli coraz wyraźniej odsłaniają, jest jedna szczególnie chwalebna dla Niej i pocieszająca dla nas, a którą pragnąłbym widzieć coraz żywiej oświetloną: to współdziałanie z Jezusem w dziele odkupienia, a co za tym idzie, wspólne z Nim pośrednictwo, jakkolwiek w stopniu istotnie niższym, sprawi, że nauka o powszechnym pośrednictwie Marji przeniknie w dusze.
Czyż głębsze poznanie nowego Jej przywileju nie będzie najmilszym hołdem, złożonym Niepokalanej? [z Przedmowy Autora]

Rene Marie de La Broise (1860-1906), kapłan Towarzystwa Jezusowego i profesor Institut Catholique w Paryżu. Podobnie jak św. Alfons M. Liguori i św. Maksymilian M. Kolbe propagował tezę, że wszystkie łaski otrzymujemy przez Maryję. Jako pierwszy sformułował definicję dogmatyczną o powszechnym pośrednictwie Najświętszej Maryi Panny w porządku łaski (1986, 1900).

Wydawnictwo: Matris

W książce Maryja w planie Boga. Filozoficzne studia nad chrześcijaństwem Auguste Nicolas z wielką elokwencją dowodzi ze stanowiska filozofii, że osoba Najświętszej Maryi Panny jest nierozerwalnie związana z planem Boga i z całą konstrukcją religii chrześcijańskiej. Głównym punktem odniesienia dla rozważań jest tajemnica wcielenia, która ukazuje Matkę Bożą jako nieodłączną Współtowarzyszkę Trójcy Świętej przy realizacji owego Bożego planu. Jak mówi sam autor, to w Maryi i przez Maryję rozpoczyna się cudowna ekspansja prawdy o tajemnicy Trójcy Świętej – tajemnicy płodności Boga. Autor przedstawia Matkę Bożą także w powiązaniu z dziełami stworzenia i odkupienia, dzięki czemu czytelnik poznaje Ją w całym wspaniałym blasku Jej wielkości. Kolejne karty dzieła uświadamiają nam, jak wielką misję Bóg powierzył Maryi i jak wiele Jej zawdzięczamy.

Auguste Nicolas (1807-1888), urodzony w Bordeaux, był z wykształcenia prawnikiem, sędzią i pracownikiem francuskiej administracji publicznej. Od 1842 r. w czasie wolnym od zajęć zawodowych, a potem na emeryturze, pisał i publikował dzieła apologetyczne, które szybko rozsławiły jego nazwisko wśród katolików. W swych książkach bronił chrześcijaństwa w jego całości oraz w jego najważniejszych dogmatach, używając przy tym argumentów z filozofii i zdrowego rozsądku. Często odwoływał się także do tradycji i powszechnego zmysłu moralnego całego rodzaju ludzkiego. Adresował swoje książki do szerokiego grona czytelników i skutecznie do nich docierał. Jego publikacje odniosły wielki sukces we Francji oraz w Niemczech.

Wydawnictwo: Cor Eorum

Dzieło zostało opracowane przez włoskiego jezuitę, ojca Giovanniego Pietro Pinamontiego, pod koniec XVII wieku i od tego czasu było ulubioną książką do nabożeństwa zwłaszcza tych osób, które chciały, aby fundamentem ich religijności była – jak to określił św. Paweł – rozumna służba.
Znany ze swojej głębokiej pokory, pobożności i miłości do Maryi o. Pinamonti, zawarł w swoim dziele treści mogące posłużyć do kształtowania takiej właśnie wewnętrznej postawy. Dogłębne zrozumienie omawianych przymiotów Najświętszej Maryi Panny i zdolność autora do jasnego wyrażania się stanowią nieocenioną pomoc dla każdego czytelnika w jego dążeniu do poznawania Matki Bożej, praktykowania rozumnego do Niej nabożeństwa, a także umacniania czułego do Niej przywiązania.

Fragment Przedmowy tłumacza z j. włoskiego na j. angielski [Ralph S. Dewey SJ]:

Na stronach niniejszej książki odtworzone zostały, wiernie i bez merytorycznych zmian, klasyczne rozważania Ojca Pinamontiego na temat wewnętrznych doskonałości Najświętszej Maryi Panny, które czynią Ją godną szacunku i miłości chrześcijan.
Oryginalne włoskie dzieło zostało opublikowane dwa wieki wcześniej i pozostało ulubioną książką do nabożeństwa dla tych wszystkich, których religijność opiera się na tym, co nakreśla św. Paweł – na rozumnej służbie.
(…)

Fragment Wprowadzenia:

Ta niewielka książeczka została opracowana po to, aby rozpalić w nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny wszystkich tych, którzy zechcą ją przeczytać.

Nabożeństwo to jest dwojakiego rodzaju. Jeden ma charakter fundamentalny i trwały, i opiera się na wielkiej czci dla cnót i zasług tej wielkiej Królowej. Drugi, który nie jest aż tak zasadniczy, opiera się na zmysłach i polega na żywieniu pewnego czułego przywiązania do Niej. Powinniśmy dążyć do pozyskania obu rodzajów; pierwszego, poprzez rozważanie wszystkich rzeczy, które sprawiają, że nasza Błogosławiona Pani jest tak godna naszej najwyższej czci; drugiego, poprzez postawienie przed sobą dostępnego dla zmysłów przedmiotu nabożeństwa, a mianowicie Niepokalanego Serca tej Błogosławionej Panny.

Co rozumiemy tutaj przez „Serce”?

W Piśmie Świętym serce jest często utożsamiane z wolą, a niekiedy z całym wnętrzem duszy; jest także pojęciem stosowanym dla określenia moralności; stąd często będziemy używać go dla określenia woli i wewnętrznego usposobienia Najświętszej Maryi Panny.

Jednak w praktykowaniu najbardziej duchowego nabożeństwa, aby móc wzbudzić w sobie większą gorliwość, potrzebujemy czegoś materialnego i dostępnego dla zmysłów. Dlatego też użyjemy słowa „serce” także w jego znaczeniu materialnym; mianowicie dla tego, co – tak jak i w nas samych – w Najświętszej Maryi Pannie zostało ukształtowane jako pierwsze z całego Jej niepokalanego ciała; pierwsze, które zaistniało, i ostatnie, które umarło. To Serce jest godne naszej miłości i czci; jest bowiem pełne niebiańskiego żaru miłości, wobec Boga i wobec nas, ubogich stworzeń Bożych.

Naszym głównym celem będzie uzyskanie wielkiej czci dla Najświętszej Maryi Panny, a zmysłowym przedmiotem naszego nabożeństwa będzie Jej Niepokalane Serce. Ma ono zostać przez nas wyróżnione jako najcenniejsza część Jej dziewiczego ciała; ciała, które zostało uznane za godne przyobleczenia Przedwiecznego Słowa Bożego w ludzkie ciało i krew.

Wydawnictwo: Matris